Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜOTIKH MAΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΝΙΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑ


ANYΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ επέλεξε την πολιτική ορκωμοσία διότι από θέση προβάλει  και αγωνίζεται για πλήρη διαχωρισμό του κράτους καθώς και των περιφερειακών και δημοτικών του θεσμών από την εκκλησία, με σεβασμό στην ελευθερία θρησκευτικής επιλογής και συνείδησης. Είμαστε αντίθετοι, επομένως, σε θρησκευτικές τελετές και ορκωμοσίες στις πολιτικές διαδικασίες.


« Δηλώνουμε με βάση την τιμή και την υπόληψή μας ότι από τη θέση του δημοτικού συμβούλου στην οποία εκλεγήκαμε από τους πολίτες των Αγίων Αναργύρων-Καματερου με βάση τη δράση μας και τις δεσμεύσεις μας από τη διακύρυξή μας, θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε την υποστήριξη των συμφερόντων των κατοίκων κόντρα στη συντηρητική πολιτική της όποιας κεντρικής και τοπικής εξουσίας. Να αντιτασσόμαστε στη φορομπηξία, στην παραχώρηση δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά συμφέροντα, στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών έναντι αντιτίμου, στην υποβάθμιση και συρρίκνωση της δημόσιας υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας και  των κοινωνικών παροχών, στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Θα υπερασπίζουμε τις διεκδικήσεις των κατοίκων, θα προβάλλουμε τα προβλήματά τους και θα απαιτούμε λύσεις. Θα αγωνιζόμαστε για την απόκρουση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, των δήμων, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να ξημερώσουν μέρες χωρίς την καταθλιπτική εξουσία του κεφαλαίου, των αγορών και των νόμων του ανταγωνισμού και του κέρδους, Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, διακρίσεις, μισσαλοδοξίες.»


Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΠΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ


Ρύθμιση για τους «διαθέσιμους» σχολικούς φύλακες κοντά στη συνταξιοδότησηH Aνυπότακτη Πόλη καταγγέλλει την υποκρισία της δημοτικής αρχής ,που ενώ καυχιόταν προεκλογικά για το φιλολαϊκό της προσωπείο ,πριν ακόμα αναλάβει την νέα της θητεία ,έδειξε την πραγματική πολιτική της βούληση που δεν είναι άλλη από αυτή του συμβιβασμού και της  υποταγής στις κυβερνητικές  και καλλικρατικές  επιταγές. Δεν τολμάει να δώσει εντολή να πληρωθούν οι εργαζόμενοι με το φόβο των συνεπειών που επιβάλει ο Καλλικράτης μέσω των ελεγκτικών μηχανισμών, που επιβάλλουν όλους τους άδικους νόμους που έχουν εφεύρει προκειμένου να διαλύσουν κάθε εργατικό δικαίωμα, προκειμένου να μετατρέψουν την αυτοδιοίκηση σε εκτελεστικό όργανο της κάθε κυβερνητικής επιλογής και κάθε επιλογής της Ευρωπαικής ΄Ενωσης του κεφαλαίου και των μεγαλοεργολάβων. Πίσω από κάθε επιλογή διαθεσιμοτήτων απολύσεων και αδιεξόδου μη πληρωμής και απασχόλησης  κρύβεται κάποια ΚΟΙΝΣΕΠ, κάποια ΜΚΟ,ΕΛΑΣΤΙΚΈΣ ΣΧΈΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΊΑΣ ,κάποιος ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ.
Συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αγώνα των σχολικών φυλάκων στην διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους και την δικαίωση του αγώνα τους  για σταθερή και μόνιμη εργασία, στοιχειώδες και βασικό  δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενώ η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της προσπαθούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές επειδή το απαιτούμε.
Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως μόνο με τον συλλογικό αγώνα μας μέσα από τα σωματεία μας και την αλληλεγγύη όλων των εργαζόμενων έχουμε ελπίδα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα να υπερασπιστούμε κάθε μικρό ή μεγάλο δικαίωμα μας ,ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΜΙΚΡΗ Ή ΜΕΓΑΛΗ  ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΝΙΚΕΣ .
Μαζί με όλους τους διαθέσιμους καθηγητές τις απολυμένες καθαρίστριες τους υποψήφιους προς απόλυση από την αξιολόγηση εργαζόμενους του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα και τους συνταξιούχους θα φτιάξουμε το ΜΕΤΩΠΟ που είναι αναγκαίο για να ανατρέψουμε όλες αυτές τις ντιρεκτίβες της κυβέρνησης και της Ε.Ε. που εξαθλιώνουν την ζωή μας ,δίνοντας απλόχερα στο κεφάλαιο κάθε διευκόλυνση για να εκμεταλλεύονται την εργατική μας δύναμη σχεδόν δωρεάν.
Εμείς ως Ανυπότακτη Πόλη θα παλέψουμε μαζί σας μέχρι την νίκη στον αγώνα σας .



«Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν. Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα. Ζητάνε θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους. Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο….. (Bertolt Brecht)


Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ.....ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008 ;



ΗΠΑ: ο «τυχαίος» θάνατος ενός 18χρονου Αφροαμερικανού


image002 (3)Από τη γνώριμη αστυνομική αυθαιρεσία στο νεόκοπο αστικό μιλιταρισμό
Κωστής Μαργιόλης
Το πτώμα του Μάικλ Μπράουν βρισκόταν επί ώρες στο δρόμο το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου 9 Αυγούστου.  Όμως, πριν ακόμα διαλευκανθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες «εκπυρσοκρότησε» το όπλο του αμερικανού αστυνομικού που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 18χρονο από το Φέργκιουσον του Μιζούρι, τα κανάλια είχαν ήδη ανακαλύψει την κατάλληλη φωτογραφία που θα έδενε με την (προκατασκευασμένη) εικόνα ενός αφροαμερικανού: λάτρης της ραπ μουσικής, σχετικά μυώδης, άρα πιθανόν βίαιος και παραβατικός, ίσως μέλος κάποιας συμμορίας κι έτσι σχεδόν βέβαια ύποπτος. Ύποπτος γενικώς. «Δικαίως» λοιπόν ο μπάτσος άδειασε το όπλο του πάνω στο σώμα ενός άοπλου νεαρού τον οποίο υποτίθεται ότι είχε εντοπίσει μετά την κλήση γείτονα για κλοπή σε κοντινό κατάστημα –με την οποία δεν είχε, ωστόσο, καμία σχέση.
Ο φίλος τού θύματος έζησε για να βεβαιώσει πώς στήθηκε το σκηνικό. Ο Μάικλ Μπράουν και ο Ντόριον Τζόνσον περπατούσαν πάνω στο δρόμο. Ένα περιπολικό τους πλησιάζει, ο αστυνομικός τους ζητά να ανέβουν στο πεζοδρόμιο, εκείνοι του απαντούν ότι απλώς πλησιάζουν στο σπίτι τους και παραβαίνουν την εντολή. Η αστυνομική εκδοχή του συμβάντος θέλει τον Μπράουν να προσπαθεί να αφοπλίσει τον αστυνομικό παρά το γεγονός ότι τόσο αυτός όσο κι ο φίλος του δεν κουβαλούσαν πάνω τους τίποτα που θα μπορούσε να τους κάνει να έχουν τέτοια «αυτοπεποίθηση». Μάρτυρες βεβαιώνουν ότι οι δυο φίλοι άκουσαν, καθώς απομακρύνονταν, πυροβολισμούς κι αμέσως σήκωσαν ψηλά τα χέρια. Όμως ο βγαλμένος από χολιγουντιανή ταινία καταδίωξης αστυνομικός συνέχιζε να πυροβολεί (αδιευκρίνιστο ακόμα πόσες φορές) μέχρι το ένα από τα δύο παιδιά να πέσει νεκρό στο οδόστρωμα.
Οι διαμαρτυρίες ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία ήταν αρχικά χλιαρές αφού τέτοια γεγονότα κάθε άλλο παρά σπανίζουν στη «χώρα της ελευθερίας». Όμως τρεις μέρες μετά τη δολοφονία όλα έδειχναν ότι η υπόθεση Μπράουν οδεύει (και αυτή) προς τα αρχεία των διωκτικών αρχών. Το FBI είχε διατάξει μεν έρευνα για την υπόθεση, όμως οι αρχές αρνούνταν (μέχρι και προχθές 15 Αυγούστου) να δώσουν στη δημοσιότητα το όνομα του δράστη «για λόγους ασφαλείας», ενώ παρέμεναν επισήμως αδιευκρίνιστες οι συνθήκες της δολοφονίας. Την ίδια στιγμή η μιντιακή προπαγάνδα είχε φιλοτεχνήσει για το θύμα το προφίλ του οιονεί παραβατικού ράπερ.
crop_358BROWN011407885730-300x199Ο τυχαίος τηλεθεατής δεν είδε στην οθόνη του τη φωτογραφία του Μπράουν ως απόφοιτο του λυκείου που ετοιμάζεται να φοιτήσει στο κολέγιο της περιοχής του αλλά εκείνη που τον δείχνει να σχηματίζει με τα δάχτυλά του το σήμα της νίκης: ένδειξη ότι ανήκει σε κάποια από τις συμμορίες της περιοχής όπου πλειοψηφεί ο πληθυσμός των μαύρων. Ακόμα χειρότερα, ο άσχετος με την περιοχή κόσμος μάλλον δεν άκουσε λέξη για τους φυλετικούς διαχωρισμούς που επικρατούν στην περιοχή (όπου οι -κατά βάση- λευκοί αστυνομικοί συλλαμβάνουν 9 στις 10 φορές κάποιον μαύρο ως ύποπτο τέλεσης παράβασης ή εγκλήματος), ή για την ταξική διαστρωμάτωση της τοπικής κοινότητας όπου η φτώχεια φαίνεται να προτιμά τις οικογένειες των μαύρων. Κάτι που ισχύει άλλωστε και στο σύνολο της χώρας όπου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Urban Institute, οι οικογένειες των λευκών διαθέτουν κατά μέσο όρο έξι φορές μεγαλύτερο εισόδημα από εκείνο των μαύρων.
image006Από τη μια λοιπόν η εξελισσόμενη επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών και από την άλλη το άριστα μεθοδευμένο επικοινωνιακό παιχνίδι της κατασκευής ενόχων (με βάση το χρώμα του δέρματος, τις μουσικές επιλογές ή γενικώς την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» της γειτονιάς) έδωσαν το έναυσμα για να εξελιχθούν οι διαμαρτυρίες σε ένα ξέσπασμα βίας και σε «θεαματικά επεισόδια» σε βάρος καταστημάτων της πόλης. Όμως η βία δεν προκλήθηκε απλώς από την «αυθαιρεσία» ενός αστυνομικού, τις οικονομικές ανισότητες ή τις όποιες άλλες αντιξοότητες της καθημερινότητας στο Φέργκιουσον. Ήταν η ίδια παρουσία των «στρατευμάτων κατοχής» που εμφανίστηκαν για να καταστείλουν τις (μάλλον ήπιες) αντιδράσεις σε μια πόλη του  αμερικανικού Νότου με μόλις 20.000 κατοίκους, δημιουργώντας σκηνικό απόβασης πεζοναυτών σε εμπόλεμη ζώνη της Μέσης Ανατολής.
Βέβαια η εμφάνιση πάνοπλων αντρών της αστυνομίας, ντυμένων με χακί παραλλαγή,  εξοπλισμένων με αυτόματα πολυβόλα και διόπτρες νυχτερινής όρασης, που περιπολούν στους δρόμους της πόλης με θωρακισμένα στρατιωτικά οχήματα δεν ήταν μια «ακραία» επιλογή που αποσκοπούσε απλώς στον εντυπωσιασμό. Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την  κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων οι  ομοσπονδιακές δυνάμεις ασφαλείας ξοδεύουν πολλαπλάσια ποσά σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες για την αγορά βαρύ οπλισμού, ελικοπτέρων, τεθωρακισμένων οχημάτων και άλλων ειδικών εξαρτημάτων που προορίζονται για την καταστολή «αντικοινωνικών συμπεριφορών» εντός αστικών περιοχών. Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλούνται σε πρόσφατο άρθρο τους οι New York Times, οι ετήσιες δαπάνες της αμερικανικής αστυνομίας για στρατιωτικό εξοπλισμό έχουν αυξηθεί από 1 εκατ. το 1990 σε 450 εκατ. το 2013.  Και φυσικά αυτός ο πανάκριβος εξοπλισμός δεν έχει αγοραστεί για να σκουριάζει σε αποθήκες, ούτε για να χρησιμοποιείται μόνο σε ασκήσεις προσομοίωσης της «υψηλής έντασης αστυνόμευσης» (high intensity policing), όπως αναφέρεται στην αργκό των αμερικανικών εγχειριδίων.
image004
Τέτοιες «ευκαιρίες», σαν αυτή των ολιγοήμερων ταραχών σε μια μικρή πόλη (χωρίς ενδείξεις επέκτασης ή χωρίς προηγούμενο παρόμοιων συνθηκών) αποτελούν την ιδανική συνθήκη για τη μεταφορά τού εκτός συνόρων «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στο εσωτερικό της αμερικανικής επικράτειας και για την εκ νέου οριοθέτηση του τι είναι νόμιμο και τι όχι στο πεδίο της κοινωνικής διεκδίκησης και της πολιτικής διαμαρτυρίας. Όλη η ρητορεία περί «ασύμμετρων απειλών» που δέχεται το αμερικανικό έθνος ή ακόμα και το σύνολο του δυτικού κόσμου βρίσκει, με ανάλογες αφορμές, τους όρους (της δικαιολογημένης από τις συνθήκες) εφαρμογής της σε αστικό περιβάλλον και της απόλυτης αφομοίωσής της από το ντόπιο πληθυσμό. Έτσι ένας «τυχαίος» θάνατος από εκπυρσοκρότηση όπλου αστυνομικού (ανεξαρτήτως της αποκάλυψης των πραγματικών συνθηκών της δολοφονίας και της καταδίκης ή μη του δράστη) μετατρέπεται, με τους κατάλληλους χειρισμούς της εξουσίας και τη φιλική συνδρομή των ΜΜΕ, σε προνομιακή συνθήκη αστικοποίησης των στρατιωτικών επιχειρήσεων ή στρατιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου.
image002 (2)

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΡΙΝΕΙ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΕΡΓΑΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ

Αυτή είναι η πρώτη σκέψη μετά από το θυμό, όταν άκουσα την απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονική επίθεση των φραουλοπαραγωγών της Μανωλάδας, όπου κρίθηκαν αθώοι.
Αυτή η σκέψη, ήρθε στο νου μου γνωρίζοντας την απόφαση δικαστηρίου πριν από λίγες μέρες, σε 1 χρόνο φυλάκιση και 5000 πρόστιμο σε κάποιον που κακοποίησε σκύλο. 
Όχι πως δικαιολογείται η κακοποίηση ζώων.
Αποτελεί ντροπή και στίγμα για τον νομικό πολιτισμό και τις δημοκρατικές παραδόσεις του λαού μας. Η απόφαση αυτή στην πράξη, επιβραβεύει την εργοδοτική ασυδοσία, αποθρασύνει την ρατσιστική, δολοφονική βία, διαιωνίζει την αθλιότητα των συνθηκών διαβίωσης, των μεταναστών εργατών γης. Δίνει το << πράσινο φως>> σε αγριότερες μορφές καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και εργασιακού μεσαίωνα σε βάρος ντόπιων και μεταναστών εργατών. Αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, πόσο βαθιά ταξική είναι η δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη και ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης. 

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ποτέ δουλειά την Κυριακή: Δεν δουλεύουμε – Δεν ψωνίζουμε


Συγκέντρωση: Κυριακή 3 Αυγούστου, 11.00πμ, Ερμού και Κορνάρου

Oύτε 52 ούτε και 7, καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοικτά

https://bookworker.files.wordpress.com/2014/07/orthostasia4.jpg


To Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, μήνες τώρα δίνει μάχες, με συγκεκριμένα αποτελέσματα, στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές του νομού Αττικής. Ήδη από τις 13 του Ιούλη είχε αρχίσει να δίνει καρπούς ο συνεχής επίμονος παρατεταμένος αγώνας, κάθε Κυριακή που επιχειρούσαν να ανοίξουν τα μαγαζιά. Στις 20 του Ιούλη, για πρώτη φορά, οι ίδιες οι εργαζόμενες/οι άρχισαν να βγαίνουν μπροστά στον αγώνα, αποκλείοντας, με απεργιακές φρουρές, μαγαζιά. Άρχισε να αποκτά δυναμική η συλλογικότητα από τα κάτω εργαζομένων στο χώρο του εμπορίου.

Την Κυριακή 27 του Ιούλη, υπήρχε, για πρώτη φορά, αντικειμενική δυσκολία. Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, η οποία έχει πλέον συμμαχήσει επίσημα με την εργοδοτική ένωση, η οποία επέβαλε το άνοιγμα των 7 Κυριακών και τώρα αντιλαμβάνεται ότι το άνοιγμα των 52 θα οδηγήσει σε απόλυτη κυριαρχία στην αγορά των αλυσίδων των πολυεθνικών, αρνήθηκε να προκηρύξει απεργία, προσπαθώντας να απονομιμοποιήσει τους απεργιακούς αποκλεισμούς. Διαπίστωσε ότι ο αγώνας άρχισε να περνά στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων που δεν είναι πια διατεθειμένες/οι να τον αναθέσουν σε «ειδικούς» γραφειοκράτες, για να τον ρίξουν στις κάλπες των εκλογικών αυταπατών.

Η συμμετοχή στους απεργιακούς αντικαταναλωτικούς αποκλεισμούς τις Κυριακές αποτελεί σημαντική μάχη κόντρα στη λεηλασία της ζωής μας, στον καθεστωτικό συνδικαλισμό, αλλά κυρίως αποτελεί συνέχιση του ταξικού αγώνα ενάντια στη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον κοινωνικό εκφασισμό. Είναι πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των μηχανισμών εξαπάτησης να επιβάλουν σαν πανηγύρι την κανιβαλική καταναλωτική εξαθλίωση. Καλούμε όλους τους εργαζομένους να ακολουθήσουν τον δρόμο του αγώνα, τον οποίο επέλεξαν οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοί τουτρομοκρατία.ς, σπάζοντας, στην πράξη, την εργοδοτική 

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ, ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ


--