Το «πράσινο» οροθετείται σα σε προθήκη μουσείου σε μια ψευδαίσθηση οικολογίας.
Μετατρέπουν το περιβάλλον και την διασκέδασή μας σε εμπορεύματα για παραγωγή κέρδους για του ιδιώτες.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το σκάνδαλο του «Γυάλινου» στην κεντρική πλατεία των Αγίων Αναργύρων. Αφού το παράτησε ο προηγούμενος ενοικιαστής (εννοείται χωρίς να πληρώσει τα χρέη του προς το Δήμο) η διοίκηση δεν έκανε απολύτως τίποτα για να γκρεμίσει το γυάλινο ¨κακότεχνο κατασκεύασμα¨ και να αποδώσει στους κατοίκους το χώρο της πλατείας.
Υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση είναι η μέχρι τώρα πολιτική της πλειοψηφίας του δήμου που επιβεβαιώνει στην πράξη την επιδίωξή της να “αξιοποιήσει’’ εμπορικά την πλατεία ενώ είναι μέρος του δημόσιου χώρου με ελεύθερη την πρόσβαση και χρήση από τους κατοίκους της.
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό, αφού από Σεπτέμβρη η νέα πλειοψηφία που θα διαμορφωθεί έχει βασικό πρόταγμα την επιχειρηματικότητα, ίδια με την παλιά διοίκηση..
Για ένα δήμο επιχειρηματία η λογική του λέει «το νοικιάζω για να προσθέσω κι άλλα έσοδα εκτός από την τοπική φορολογία και αφαιρώ την δυνατότητα στους κατοίκους να επικοινωνήσουν και να ψυχαγωγηθούν ελεύθερα και χωρίς κόστος.
Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα
Ανάλογη είναι και η τακτική στο πάρκο Τρίτση- που επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προστέθηκε και ο χαρακτηρισμός (Ανάπτυξης και Κοινωνικής Οικονομίας) προκειμένου όπως λένε να βγάζει τα έξοδα συντήρησης του. (επιχειρηματικότητα). Πρόσφατη είναι η απόφαση για την δημιουργία χαβούζας, αλλά και παραχωρήσεις σε κοινσεπ, ΜΚΟ Κ.Α. με απώτερο στόχο την εμπορική του εκμετάλλευση. Ανάλογοι είναι και όλοι οι σχεδιασμοί στην Αττική, όπως το παράκτιο μέτωπο και η μετατροπή του σε μία ατελείωτη επιχειρηματική ζώνη, με κέντρα διασκέδασης, καζίνο, μαρίνες και ξενοδοχειακά και τουριστικά συγκροτήματα. Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι δημόσιοι και ελεύθεροι χώροι, καθώς και χώροι πολιτισμού βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης.
Αυτή άλλωστε είναι η πολιτική επιλογή τόσο ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ, της Περιφέρειας όσο και των κυβερνήσεων (παλαιότερων και νέας), να δοθούν, δηλαδή στην επιχειρηματικότητα όποιος ελεύθερος δημόσιος χώρος έχει απομείνει.
Oι ελεύθεροι χώροι δεν είναι εμπόρευμα ανήκουν στο λαό που τους έχει ανάγκη σαν χώρους διασκέδασης, κοινωνικής συνεύρεσης και χώροι πρασίνου όπως είναι, οι δημόσιοι χώροι (Άτταλος, πάρκο, πλατείες).
Διεκδικούμε να γίνουν ελεύθεροι χώροι ο πευκώνας, οι γραμμές του ΟΣΕ, το αμαξοστάσιο, το στρατόπεδο.
Για αυτό είμαστε εναντία στην τσιμεντοποίηση των πλατειών για τις ανάγκες των μαγαζιών. Απαιτούμε να γίνουν ελεύθεροι χώροι πρασίνου και ειδικά για την πλατεία των Αγ.Αναργύρων να ξηλωθεί αυτό το γυάλινο κουφάρι και να γίνει χρηστική για το λαό με λιγότερο τσιμέντο και επί της ουσίας, να δικαιωθεί η λαϊκή απαίτηση πολλών χρόνων. Ήρθε η ώρα να μας αδειάσει την πλατεία.
ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΟΥΦΑΡΙ ΝΑ ΞΗΛΩΘΕΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου