Αγώνας για δημόσια, ανθρώπινα σχολεία, για ίση και δωρεάν ποιοτική παιδεία, για ελεύθερη έκφραση και για εργασιακή αξιοπρέπεια
Ξεκίνησε χθες η νέα σχολική χρονιά, μια χρόνια που βρίσκεται ακόμα στη σκιά της πανδημίας και των βαριών συνεπειών στην κοινωνία και στην εκπαιδευτική κοινότητα. Στη χρονιά αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι δυσμενείς συνέπειες της πανδημίας μέσα στις αντίξοες συνθήκες που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας.
Οι συνέπειες από την πανδημία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διαχείρισης της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα επιχείρησε να ψηφίσει όλα τα αντιεκπαιδευτικά
νομοσχέδια μέσα στην πανδημία, για ευνόητους λόγους. Οι νόμοι αυτοί αποτελούν σχέδια διάλυσης της δημόσιας παιδείας και πειθάρχησης της εκπαιδευτικής κοινότητας στις επιλογές της αγοράς.
Ενώ τα παραπάνω ταλανίζουν την εκπαιδευτική κοινότητα, τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια και τις δυσκολίες που δημιουργούν η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση, αποτέλεσμα και του πολέμου που μαίνεται στην Ευρώπη υπό την πίεση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των επεκτατικών γεωπολιτικών βλέψεών τους. Το ενεργειακό, σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική και επισιτιστική κρίση και την αιματηρή προσπάθεια ανάκαμψης του καπιταλισμού από τη βαθιά οικονομική κρίση στην οποία έχει περιπέσει, εντείνει τα κοινωνικά προβλήματα και τις ανισότητες. Η λαϊκή πλειοψηφία περιορίζεται στα ψίχουλα που της πετά το κεφάλαιο για να επιβιώσει το ίδιο.
Χωρίς ντροπή την πρώτη μέρα ξεχύθηκε η πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης στα σχολεία για να υποσχεθούν καλή σχολική χρονιά .
Αλήθεια πώς θα γίνει αυτό με λειψούς αριθμούς εκπαιδευτικών, με ελλείψεις στις κτιριακές εγκαταστάσεις, με λειψό προϋπολογισμό για την θέρμανση και τις ανάγκες των σχολείων ;
Αλήθεια με την ίδια χρηματοδότηση και ταυτόχρονα με τον διπλασιασμό του κόστους του ρεύματος και της θέρμανσης πως θα βγάλουν το χειμώνα τα σχολεία μας, με κρύες αίθουσες και διακοπές ρεύματος;;;
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια το Υπουργείο διατυμπανίζει από τα τέλη του καλοκαιριού ότι «τα σχολεία θα ανοίξουν φέτος με 5 καινοτομίες», που κάθε άλλο παρά καινοτομίες για την βελτίωση είναι
Για ποιες όμως καινοτομίες μιλάμε;
1. Η διεύρυνση του ολοήμερου σχολείου μέχρι τις 5:30 το απόγευμα με την οποία πλέον οι μαθητές θα μπορούν να παραμένουν στο σχολείο για 10 ολόκληρες ώρες (!), αν υπολογίσουμε και την πρωινή ζώνη ολοήμερου. Το πρόγραμμα της καινούριας αυτής ζώνης θα αφορά θεματικές παρόμοιες των πρωινών εργαστηρίων δεξιοτήτων διανθισμένες με καλλιτεχνική και δημιουργική έκφραση, στα οποία οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέρχονται έχοντας ήδη την κούραση όλης της ημέρας στο ίδιο περιβάλλον. Τα δε σχολεία καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αυτό μην έχοντας τις απαραίτητες υποδομές και προϋποθέσεις (σίτισης, ξεκούρασης, χώρων δημιουργικής απασχόλησης, θέρμανσης) μετά από μια μακρά περίοδο υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών. Το σχολείο έτσι μετατρέπεται σε ένα «παιδοφυλακτήριο» επιβαρύνοντας το ήδη φορτωμένο πρόγραμμα των παιδιών και την ψυχική τους κατάσταση.
2. Η προσφορά των λεγόμενων «εκπαιδευτικών ομίλων» μετά τη λήξη του πρωινού προγράμματος του σχολείου, με τους οποίους το Υπουργείο εντάσσει πια ρητά και ανερυθρίαστα στη ζωή του μισθωτού εργαζόμενου εκπαιδευτικού την αμισθί εργασία.
Πρόκειται για εργασία η οποία δεν θα προσμετράται στο ωράριο του εκπαιδευτικού και για την οποία θα «αμείβεται» με μόρια για την αξιολόγησή του (!).
3. Η εισαγωγή καινούριων ρόλων στην εκπαιδευτική μονάδα, και συγκεκριμένα του μέντορα και του ενδοσχολικού συντονιστή με την οποία το Υπουργείο θεσμοθετεί τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις υποστήριξης και αλληλοβοήθειας με στόχο να τις ελέγξει και να τις μετατρέψει σε μοχλό ιεραρχικής διαστρωμάτωσης και πίεσης με στόχο την πλήρη διάλυση των συλλόγων διδασκόντων. Τα σχολεία αποκτούν το οργανόγραμμα ιδιωτικής επιχείρησης με manager και team managers! Με τον τρόπο αυτό προλειαίνει την είσοδο της εξωτερικής αξιολόγησης στα σχολεία εντείνοντας τον εσωτερικό έλεγχο και καταρρίπτοντας κάθε έννοια παιδαγωγικής ελευθερίας για τον εκπαιδευτικό. 4. Η παγίωση των εξετάσεων στη ΣΤ’ δημοτικού και Γ’ γυμνασίου (ελληνική PISA). Όπως φάνηκε τη χρονιά που μας πέρασε, οι εξετάσεις που εφαρμόστηκαν πιλοτικά σε επιλεγμένα σχολεία για την «εξαγωγή πανελλαδικών στατιστικών συμπερασμάτων» τώρα μπαίνουν κανονικά στο πρόγραμμα σπουδών δημοτικών και γυμνασίων, με στόχο την ετήσια μέτρηση και αποτύπωση της απόδοσης των μαθητών στη γλώσσα και στα μαθηματικά μέσα από ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών. Η ποσοτική αυτή αξιολόγηση των μαθητών –ενταγμένη στο ευρύτερο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας- θα βαρύνει ακόμα περισσότερο τα προγράμματα σπουδών, το άγχος και τη σχολική αποτυχία καθώς και τις τσέπες των γονιών, ενώ θα κατηγοριοποιήσει τους μαθητές, τα σχολεία και την εκπαίδευση.
5. Η εισαγωγή της αξιολόγησης στα σχολεία. Μετά την προσπάθεια εισαγωγής τής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας την προηγούμενη χρονιά, τώρα το Υπουργείο προετοιμάζει το έδαφος για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών εισάγοντας όλες τις προαναφερθείσες «καινοτομίες». Μέσα από την προσπάθεια δημιουργίας ιεραρχικών και ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών και κλίματος φόβου και εργασιακής ανασφάλειας, προετοιμάζεται το έδαφος για την εξωτερική αξιολόγηση, η οποία σε συνδυασμό με την αυτονομία (με οικονομικούς όρους) και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, θα οδηγήσει στο σχολείο-επιχείρηση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η εξαγγελθείσα δε δέσμευση της κυβέρνησης με βάση τις οδηγίες του ΟΟΣΑ για «ελεύθερη επιλογή σχολείου» θα έρθει να ρίξει οριστικά την «ταφόπλακα» στη δημόσια και ισότιμη εκπαίδευση.
Όλες αυτές οι πολυδιαφημιζόμενες καινοτομίες δεν είναι τίποτα άλλο από «κενοτομίες», με άλλα λόγια, τομές απόλυτα κενές παιδαγωγικού νοήματος αλλά οι στοχεύσεις τους είναι καθαρά οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές. Βάζουν τη δημόσια εκπαίδευση σε ένα ξεκάθαρα ολοκληρωτικό, καπιταλιστικό πλαίσιο, το οποίο θα εξοντώσει κάθε παιδαγωγική ελευθερία, χαρά και πραγματική δημιουργικότητα. Όλα θα είναι μετρήσιμα κι ελεγχόμενα κάτω από το φόβητρο της αρνητικής αξιολόγησης. Η ενέργεια του εκπαιδευτικού θα αναλώνεται σε γραφειοκρατικές εργασίες καταμέτρησης, αποτύπωσης και αξιολόγησης, που καμία σχέση δεν έχουν με τον παιδαγωγικό του ρόλο. Πρόκειται για ένα σύστημα που ήδη έχει εφαρμοστεί στις αγγλοσαξoνικές χώρες με ολέθρια αποτελέσματα για τα σχολεία, την παρεχόμενη εκπαίδευση και την ψυχική υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.
Ταυτόχρονα όλες αυτές οι ‘κενοτομίες’ οδηγούν σε περαιτέρω μείωση του ήδη χαμηλού πραγματικού μισθού των εκπαιδευτικών, αφού εισάγουν έμμεσα την αύξηση του χρόνου και όγκου εξωδιδακτικής εργασίας και την εθελοντική, απλήρωτη εργασία υπό την απειλή μιας χαμηλής βαθμολογίας στην αξιολόγηση. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι με κάθε νέα τέτοια ‘κενοτομία’ ωφελούνται οι ιδιώτες και μια φάμπρικα σεμιναρίων και μεταπτυχιακών που έχει αρχίσει να χτίζεται από την αρχή του προσοντο-λογίου και συνεχίστηκε με τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Ήδη προσφέρονται τώρα έναντι αδράς αμοιβής σεμινάρια για το πώς να γίνει κανείς ‘καλός κι αποτελεσματικός μέντορας’!
Είναι προφανές ότι μέσα στα πλαίσια και τους στόχους της νεοφιλελεύθερης νεωτερικότητας της κινητικότητας, ο εργαζόμενος – εκπαιδευτικός μετατρέπεται σε μάνατζερ του ίδιου του εαυτού καθώς με απόλυτα προσωπικό δυσβάσταχτο κόστος, αναγκάζεται να φτιάχνει συνεχώς ένα “ανταγωνιστικό” βιογραφικό και να δουλεύει για πόντους(!) αντί για μισθό, έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει στο εργασιακό κάτεργο που οραματίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου