Πρόταση Αγώνα από την Αγωνιστική Παρέμβαση Γονέων

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ - ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ

…«Δεν βλέπω πια γιατί να υπακούμε

Στην θεσμικότητα της κάθε συμφοράς»…

                         Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου

Είναι αλήθεια ότι όλοι οι γονείς έχουμε όνειρα για το παιδί μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών όμως βλέπουμε το όνειρο να απομακρύνεται και προσπαθούμε απλά να καλύψουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες μας, πάντα σ’ ένα ασφυκτικό πλαίσιο λιτότητας, εργασιακής ανασφάλειας και ανεργίας με οικογένειες που δυσκολεύονται να επιβιώσουν.

Η επίθεση που δέχεται η δημόσια εκπαίδευση από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, όπως και κάθε κοινωνικό αγαθό, είναι τεράστια και αδιάκοπη.

Το τούνελ δεν είναι απλώς βαθύ και σκοτεινό, αλλά οδηγεί και σε μια άλλη πραγματικότητα για τον κόσμο της εργασίας, την δημιουργία φθηνών εργαζομένων που θα δουλεύουν χωρίς εργασιακά ή άλλα δικαιώματα. Θέλουν σταδιακά αλλά με ταχύ ρυθμό η εκπαίδευση να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο δημιουργώντας το μοντέλο ενός φθηνού υποβαθμισμένου σχολείου που χάνει τον δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα του και παραδίδεται βήμα – βήμα στους χορηγούς και στις επιχειρήσεις.

Εάν μέχρι την εφαρμογή των μνημονίων η κατάσταση της παιδείας χαρακτηριζόταν δύσκολη μετά την εφαρμογή των μνημονίων η κατάσταση έχει αλλάξει σε τραγική. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αφήνει αλώβητα τα σχολεία του δήμου μας παρά την προσπάθεια του Δήμου, της Ένωσης Γονέων και ορισμένων καλοθελητών σε συλλόγους γονέων να παρουσιάσουνε μια ωραιοποιημένη κατάσταση.

Πως όμως να κρυφτούνε τα κενά σε διδακτικές ώρες, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, στον καθαρισμό και το βάψιμο των κτιρίων, στις κτιριακές υποδομές, στην έλλειψη σχολικών φυλάκων και τροχονόμων;

Μήπως στον δικό μας Δήμο δεν κατάργησαν ειδικότητες στα τεχνικά και επαγγελματικά λύκεια; Δεν υπάρχει μήπως μόνιμη υποχρηματοδότηση;

Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου υπάρχει μια άλλη κατάσταση στη χώρα.

Η συγκυβέρνηση που βύθισε στη φτώχεια, στην ανεργία και στη βαρβαρότητα το λαό και τους εργαζόμενους καταβαραθρώθηκε.

Εμείς θεωρούμε ότι αν το λαϊκό και το εργατικό κίνημα δε σφραγίσει τις εξελίξεις τότε οι ελπίδες ενός λαού, να αλλάξει κάτι στη ζωή του, θα διαψευστούν οικτρά. Γι αυτό πρέπει να ανασυνταχτούμε και στο μέτωπο της παιδείας και να διεκδικήσουμε το σχολείο που ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες χωρίς διακρίσεις.

Το σχολείο που προετοιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια ξεκινώντας πριν την εποχή των μνημονίων είχε ένα σαφή χαρακτήρα ταξικών ανισοτήτων:

Με απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης που απευθύνεται στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης που απευθύνεται στα παιδιά της αστικής τάξης και των ανώτερων μικροαστικών στρωμάτων. Ας εστιάσουμε για παράδειγμα στην τράπεζα θεμάτων από την οποία εξετάστηκαν οι μαθητές του «νέου Λυκείου» το Μάη-Ιούνη 2014. Η μαζική αποτυχία των μαθητών επιβεβαιώνει την υλοποίηση του διπλού στόχου αυτών των μεταρρυθμίσεων. Από τη μια, μαζικός διωγμός των πιο φτωχών μαθητών από το Λύκειο προς τη μεταγυμνασιακή κατάρτιση και τη μαθητεία – τζάμπα εργασία για τον εργοδότη. Από την άλλη, διαμόρφωση όσων αντέξουν σε ένα νέο χειραγωγημένο, επιστημονικό – εργατικό δυναμικό με τις κατάλληλες για το κεφάλαιο δεξιότητες και μικρότερο κόστος, που θα «βουτήξει», στη θάλασσα της μεταδευτεροβάθμιας, πρώην τριτοβάθμιας, εκπαίδευσης και κατάρτισης. Αυτή είναι η πολιτική επιλογή του ΟΟΣΑ, της Ε.Ε. και των ΕΣΠΑ. Η Τράπεζα θεμάτων, μαζί με το συνολικό πλαίσιο αξιολόγησης (εσωτερική και εξωτερική των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών), αποτελούν κρίσιμο εργαλείο προώθησής της.

Επίσης η Τράπεζα Θεμάτων δεν έγινε για να υπάρχει μια αποθήκη δοκιμασιών τεστ και να ορίζεται σαφώς η εξεταστέα ύλη, που θα βοηθούν ή θα περιορίζουν τον εκπαιδευτικό, ώστε οι εξετάσεις να γίνονται πιο αξιόπιστες. Έγινε για να καλυφτεί η έλλειψη αξιόπιστων στοιχείων μιας «τυποποιημένης εθνικής αξιολόγησης», όπως απαιτεί ο ΟΟΣΑ, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση της επίδοσης μεταξύ μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων ή περιφερειών» και της κάλυψης του «δικαιώματος» των γονέων «να γνωρίζουν τις επιδόσεις μιας σχολικής μονάδας, στο πλαίσιο της επιλογής του σχολείου για τα παιδιά τους». Οι τυποποιημένες, εθνικές, εξεταστικές δοκιμασίες των μαθητών, έχουν εφαρμοστεί στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ και παγκοσμίως, με την πιο σκληρή εκδοχή τους σε ΗΠΑ και Αγγλία.

Πρόκειται για μεταφορά στην εκπαίδευση μεθόδων, προτύπων και φιλοσοφίας μέτρησης προϊόντος που χρησιμοποιούνται από τις ιδιωτικές εταιρείες. Δεν αφορούν μόνο το Λύκειο. Συνδέθηκαν με τη μετατροπή των σχολείων σε ανταγωνιστικές μονάδες που αναζητούν «πελάτες» και χρηματοδότηση - στη βάση των επιδόσεών τους.

Ο ίδιος διπλός στόχος εξυπηρετείται και από τα υπόλοιπα μέτρα: οι καταργήσεις κλάδων της τεχνικής εκπαίδευσης οδηγούν τους μαθητές που επιλέγουν την τεχνική εκπαίδευση στην αγκαλιά των ιδιωτών ή στην πλήρη στέρηση οποιασδήποτε κατάρτισης. Ολόκληρη η δημόσια εκπαίδευση με τις συγχωνεύσεις, το φτηνό και περιστασιακό εκπαιδευτικό προσωπικό (αναπληρωτές, κακοπληρωμένοι από τα ΕΣΠΑ) παρέχει κακής ποιότητας μορφωτικό έργο για εργαζόμενους όπως ακριβώς τους χρειάζεται σήμερα το ακραία νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο που προωθεί η ΕΕ: ανασφαλείς, χειραγωγήσιμους, κακοπληρωμένους, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις, έτοιμους να αποδεχτούν οποιαδήποτε σχέση εργασίας σε οποιαδήποτε τιμή.

Τέλος, και ίσως το σημαντικότερο, η λεγόμενη «μάθηση με βάση την εργασία»: Δηλαδή, η μαθητεία και γενικά τα συστήματα κατάρτισης που βασίζονται στο διττό μοντέλο. Στο μοντέλο αυτό, ένα τμήμα της κατάρτισης (20% προβλέπει το ν/σχ, 30% στη Γερμανία) παρέχεται σε χώρους εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ, ΟΑΕΔ), ενώ το μεγαλύτερο -που μάλιστα αφορά κατάρτιση σε συγκεκριμένη θέση εργασίας- παρέχεται σε επιχειρήσεις (80% προβλέπει το ν/σχ, 70% στη Γερμανία). Το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και η ΕΕ επιδιώκουν να αυξηθεί πολύ αυτή η μορφή.

Πρόθεση της ντόπιας και διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας είναι να μετατρέψει και αυτές τις πλευρές του «εμπορεύματος» εργατική δύναμη (τη «σύνθετη εργασία» ή «γενική διάνοια») σε αντικείμενο εκμετάλλευσης και να προωθήσει την καθολική υπαγωγή και της διανοητικής εργασίας στην κερδοσκοπική αδηφαγία του κεφαλαίου.

Σε ό,τι αφορά τη δομή της εκπαίδευσης: Η τάση που προδιαγράφουν είναι η διαμόρφωση τριών επιπέδων εκπαίδευσης

 – Βασική Εκπαίδευση: Η εκπαίδευση ως και τη Γ΄ Γυμνασίου (9 χρόνια), που θα έχει το χαρακτήρα που προαναφέρθηκε. Πολλά παιδιά, λόγω των οικονομικών δυσκολιών και του εξεταστικού μαραθώνιου του Λυκείου, θα σταματούν εδώ. Αντί, δηλαδή, η βασική-γενική εκπαίδευση να εμπλουτιστεί και να καλύψει τουλάχιστον ένα ενιαίο 12χρονο σχολείο, συρρικνώνεται ποιοτικά και σταματάει για αρκετούς στα 15 τους, ενώ για πολλούς μετατρέπεται σε κατάρτιση ή -ακόμη χειρότερα- σε ανειδίκευτη εργασία.

- Γενικό Λύκειο: Σε αυτό θα φοιτούν πολύ λιγότεροι μαθητές, με γνώσεις πιο στοχοπροσηλωμένες και με προοπτική την είσοδο σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, που όμως «στενεύει». Οι εξετάσεις και στις τρεις τάξεις του Λυκείου με θέματα και πανελλαδικού χαρακτήρα θα εκτοξεύσουν την εντατικοποίηση, τη βαθμοθηρία και τον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου μεταξύ άνισων (φτωχοί-πλούσιοι) και θα λειτουργούν αυτολογοκριτικά - αυτοαξιολογικά για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Όποιος αντέξει αυτόν τον παρατεταμένο δρόμο μετ’ εμποδίων, θα έχει βγει ψυχικά εξοντωμένος από τους ρυθμούς που θα του έχουν επιβληθεί κι απόλυτα υποταγμένος-πειθήνιος στις αξίες του συστήματος. Επιπλέον, η προσφυγή στα φροντιστήρια θα γιγαντωθεί• συνδυαζόμενη δε με την ανεργία και τις μειώσεις μισθών των γονιών, θα ενισχύσει στο έπακρο τους ταξικούς - κοινωνικούς φραγμούς και θα καταστήσει απαγορευμένο καρπό για τους πολλούς τη φοίτηση στο Λύκειο και -πολύ περισσότερο- την μέσω αυτού ελπίδα εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

- Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση: Η ζώνη αυτή θα μαζικοποιηθεί πολύ, απορροφώντας τα παιδιά που δεν θα συνεχίζουν στο Λύκειο. Εντός της, πολύ σημαντικά θα είναι τα συστήματα «διττής εκπαίδευσης» (4η προαιρετική τάξη μαθητείας των ΕΠΑΛ, τάξη μαθητείας των ΣΕΚ, εξάμηνο μαθητείας των ΙΕΚ, σχολές ΟΑΕΔ κ.λπ.).

- Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Από αυτή επιδιώκουν να αποφοιτά το 40% των νέων στην ΕΕ (το 2020 η ζήτηση τέτοιων θέσεων εργασίας θα αφορά το 34% του εργατικού δυναμικού). Με μία «μικρή» αλλά σημαντική διαφορά: σε αυτή τη βαθμίδα η ΕΕ συμπεριλαμβάνει (εκτός από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ) και δίχρονες σχολές - τον «σύντομο κύκλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Στην πράξη, δηλαδή, στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που σήμερα ξέρουμε θα μπαίνουν αρκετά λιγότεροι νέοι.

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΠΙΑ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΣΧΗΜΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.

Δηλώνουμε αποφασισμένοι να οργανώσουμε την δράση μας και την αντίστασή μας μαζί με εκπαιδευτικούς και μαθητές φέρνοντας σε συντονισμό τους συλλόγους γονέων της περιοχής στην προοπτική ενός πανεκπαιδευτικού αγωνιστικού πολιτιστικού και μορφωτικού μετώπου στην Αττική και πανελλαδικά. Με τις γενικές του κατευθύνσεις να είναι στον αντίποδα του σχολείου που προσπαθεί να δημιουργήσει το σύστημα σήμερα. Που θα επιδιώκει τη διαμόρφωση ελεύθερων και δημιουργικών προσωπικοτήτων ώστε να είναι σε θέση να ξεδιπλώσουν όλες τις ιδιαίτερες δυνατότητες και τα ταλέντα τους σ’ ένα περιβάλλον πολύπλευρων ερεθισμάτων και ισότιμων ευκαιριών. Ένα σχολείο από την κοινωνία, για την κοινωνία, φορέα ουσιαστικής παιδείας. Ένα σχολείο που θα αγκαλιάζει τη νέα γενιά.

Πιο συγκεκριμένα να διεκδικούμε:

• Καθιέρωση δημόσιας δωρεάν δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
• Ενιαίο δωδεκάχρονο, δωρεάν, δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά.
• Δημόσιο, δωρεάν σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης (με επαγγελματικές ειδικότητες, παροχή γνώσεων και επαγγελματικής επάρκειας για την άσκηση επαγγέλματος.
• Ελεύθερη πρόσβαση στην πανεπιστημιακή βαθμίδα και σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης και τομέα γνώσης με δημόσιες και δωρεάν παροχές (καλλιτεχνικές και ανθρωπιστικές γνώσεις, ξένες γλώσσες , εξοικείωση με την τεχνολογία κ.λ.π.).
• Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας

Απαιτούμε:

• Να καταργηθεί ο νόμος για το «Νέο Λύκειο» και την τράπεζα θεμάτων
• Καμιά συγχώνευση –κατάργηση σχολείου! 20 μαθητές ανά τμήμα, 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
• Πρόσθετη εκπαιδευτική υποστήριξη ώστε να τελειώνουν όλοι το 12χρονο σχολείο.
• Δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας με Αύξηση των δαπανών Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
• Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους που κατηγοριοποιεί σχολεία και μαθητές και δημιουργεί ανισότητες. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους!
• Αντιμετώπιση ρατσιστικών- εθνικιστικών - φασιστικών - μιλιταριστικών αντιλήψεων και βίαιων συμπεριφορών στα σχολεία με την ανάπτυξη ενός πλατιού εκπαιδευτικού-πολιτιστικού διεκδικητικού κινήματος