ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ»

Πρέπει να το πούμε καθαρά και από την αρχή:

Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει τους κεφαλαιοκράτες, ντόπιους και ξένους, είναι η αύξηση των κερδών τους.

Αν κάποιος κλάδος δεν προσφέρει τα κέρδη που θέλουν, δεν έχουν κανένα δισταγμό να τον εγκαταλείψουν και να στραφούν σε άλλες δραστηριότητες, αδιαφορώντας για τις θέσεις εργασίας, για τα φέσια στους προμηθευτές, για την “ανάπτυξη”, όπως προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν.                   

Αυτό έκανε και κάνει και η οικογένεια Μαρινόπουλου.  Μόλις τρεις μέρες πριν την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, προέβλεπε επάνοδο της λειτουργίας της εταιρείας στην κανονικότητα. Στάχτη στα μάτια! Μάλλον η εργοδοσία του Μαρινόπουλου είχε προγραμματίσει την αίτηση πτώχευσης, βλέποντας ότι τα σχέδια χρηματοδότησης δεν προχωρούν, έτσι ώστε να εκβιάσει εργαζόμενους και προμηθευτές να δεχτούν κούρεμα των χρεών, μείωση μισθών και ό,τι βολεύει την ιδιοκτησία του ομίλου. Άλλωστε η οικογένεια είχε φροντίσει, αξιοποιώντας το νομικό πλαίσιο που έχουν φτιάξει όλες οι κυβερνήσεις (και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), να προστατεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία μεταφέροντάς τα σε fund των εξωτερικού, σύμφωνα με πρόσφατες καταγγελίες.

Και γνωρίζουμε όλοι ότι δεν μιλάμε για κάποιους “κακομοίρηδες”, αλλά για έναν από τους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας, γενιές τώρα, που δεν έπεσαν έξω επειδή “έκαναν λάθη” ή “τους χτύπησε η κρίση” κ.λ.π. Άλλωστε είχε ηγεμονική θέση στον κλάδο, έφτιαχνε τους κανόνες του παιχνιδιού.

Δεν ξεχνάμε, ότι τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης μετακύλησαν τα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων, ξεζουμίζοντάς τους στην κυριολεξία, με κλεισίματα καταστημάτων, απολύσεις, μεγάλες περικοπές μισθών και επιδομάτων, ελαστικοποίηση της εργασίας, μερική απασχόληση, δίμηνες ατομικές συμβάσεις, μεγάλη εντατικοποίηση και όποιο άλλο μέσο έδωσαν στους εργοδότες οι νομοθετικές ρυθμίσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ τα τελευταία χρόνια.

Η εταιρεία όμως εισέπραττε καθημερινά ζεστό χρήμα και πλήρωνε όποτε θυμόταν.

Πού πήγαν τα λεφτά; Μήπως στην πολυτελή βίλα στο Μαϊάμι όπου ζει ο Πάνος Μαρινόπουλος; Σε off-shore εταιρείες των μελών της οικογένειας; Ποιος θα μας απαντήσει; Να ποιοι είναι οι μεγάλοι εκμεταλλευτές του κόπου και του ιδρώτα μας.

Οι κεφαλαιοκράτες, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι και οι εφοπλιστές λυμαίνονται την κλεμμένη υπεραξία της δουλειάς μας. Και αν ακόμη, όπως λένε κάποιοι απολογητές των εργοδοτών, έγιναν λάθη και κακοδιαχείριση, γιατί πρέπει και πάλι να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας, αλλά και οι εργαζόμενοι στους προμηθευτές της; Οι εργοδότες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους, έχουν μεταγράψει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία τους σε άλλα ονόματα ή νέες εταιρείες, έχουν φροντίσει να βάλουν σε “καλά χαρτιά” τα κέρδη τους. Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε επιχειρήσεις πολλών κλάδων να χρεοκοπούν και αφήνουν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους την ίδια στιγμή που οι ιδιοκτήτες τους ζουν σαν βασιλιάδες.

Η οικογένεια Μαρινόπουλου έχει πολλές καβάτζες και πρέπει να πληρώσει τα χρέη της ΤΩΡΑ.

Η κατάρρευση της Μαρινόπουλος ΑΕ επιβεβαιώνει κι από μια άλλη πλευρά ότι η λιτότητα και φτώχεια που έχουν επιβάλλει οι κυβερνήσεις δεν πάει άλλο. Τα συνεχόμενα κλεισίματα εταιρειών σουπερμάρκετ τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι ο λαός πια αγοράζει τα απολύτως απαραίτητα ακόμα και για το καθημερινό τραπέζι. Χωρίς βαθιά ανακατανομή του πλούτου, όχι ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει, όπως συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας παραμυθιάζει, αλλά θα απειλούνται διαρκώς ακόμη και τα όρια επιβίωσης.

Μαζί με τους εργοδότες τεράστια είναι η ευθύνη και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, μαζί και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έχουν δημιουργήσει ένα νομικό πλαίσιο που επιτρέπει τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών, τις κάθε είδους «εξυγιάνσεις» και «πτωχεύσεις» που προστατεύουν τα κέρδη των αφεντικών, τις τράπεζες και όχι βέβαια τους εργαζόμενους.

Με το 3ο μνημόνιο τους ενίσχυσαν και με πιο βάρβαρα μέτρα. Μετά τη σφαγή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και το τσάκισμα των συντάξεων, προετοιμάζουν νέο τερατούργημα που περιλαμβάνει απελευθέρωση των απολύσεων, νέο χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, κατάργηση 13ου-14ου μισθού, περιορισμούς στη συνδικαλιστική δράση. Αυτά τα μέτρα απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως η Μαρινόπουλος ΑΕ, έτσι ώστε να μπορούν να απολύουν όσους θέλουν, να επιβάλλουν μισθούς πείνας κάτω και από τα 586 ευρώ, να ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, να σβήνουν κάθε φωνή αντίστασης στους χώρους δουλειάς, να κάνουν τους εργαζόμενους πιο φθηνούς και εκμεταλλεύσιμους.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΕ ΣΩΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΛΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.

Ακόμα και τώρα, που οι νόμοι βολεύουν τα αφεντικά, μπορούμε με αποφασιστικούς, μαζικούς αγώνες να επιβάλουμε τους “δικούς μας νόμους”.

 Άλλωστε έτσι έφτασε το εργατικό κίνημα από τα δωδεκάωρα του 19ου αιώνα στις κατακτήσεις της μεταπολεμικής περιόδου.     

Ο πόλεμος των επιχειρηματικών συμφερόντων στο χώρο των σουπερμάρκετ και τα λεγόμενα σχέδια εξυγίανσης θα απαιτήσουν νέες θυσίες από εμάς.

Η εμπειρία των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και η διάψευσή τους βαραίνει ακόμα πάνω μας. Καμιά πολιτική λύση δεν πρόκειται να υπάρξει χωρίς τους αγώνες μας. Καμιά παθητικότητα, καμιά εμπιστοσύνη σε εργοδοσία και κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για ατομικές λύσεις, για λογικές του τύπου “να σωθεί το δικό μου κατάστημα κι ας κλείσει κάποιο άλλο”, “ας μείνω εγώ στη δουλειά κι ας απολυθεί ο διπλανός μου”. Όλοι μαζί στον αγώνα γιατί οι αντίπαλοι είναι δυνατοί κι ενωμένοι απέναντί μας. Οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες δεν έχουν κοινά αλλά αντιτιθέμενα συμφέροντα, τα κέρδη τους είναι η δική μας κλεμμένη δουλειά.

Στην πόλη μας, σε κάθε γειτονιά, ενημερώνουμε τους κατοίκους και τους συμπολίτες εργαζόμενους μέχρι τώρα στον Μαρινόπουλο και επειδή τα προβλήματα με όλους τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων είναι κοινά, επιδιώκουμε  να φτιαχτεί ένα κέντρο αγώνα σε κάθε πόλη και πανελλαδικά που θα ξεπερνάει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Να παλέψουμε για την ανατροπή των πολιτικών που εφαρμόζουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και μας έχουν οδηγήσει σε εργασιακό μεσαίωνα.

Στις σημερινές συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, ραγδαίας αύξησης της φτώχειας και της ανεργίας, δεν πρέπει να υποταχθούμε στον "ρεαλισμό" των αγορών, της ανταγωνιστικότητας, των τραπεζών, του κέρδους, της εκμετάλλευσης. Δεν πρέπει να υποταχθούμε σε κανένα μονόδρομο, σε κανένα κακό, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Η υπεράσπιση των ζωών μας, των δικαιωμάτων μας, των αναγκών μας περνά μέσα από τους δρόμους των αγώνων, αγώνων πολύμορφων, μαχητικών, ανατρεπτικών. Θέλουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο που εμείς παράγουμε.

Να παλέψουμε για:

- Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας, να μην γίνει καμία απόλυση.

- Να καταβληθεί ολόκληρος ο μισθός και το επίδομα αδείας χωρίς καθυστέρηση.

- Κανένας εργαζόμενος, του ομίλου ή των προμηθευτών του, να μην πληρώσει τα χρέη του   Μαρινόπουλου.

- Να δεσμευθεί η εταιρική και προσωπική περιουσία της οικογένειας Μαρινόπουλου μέχρι την πληρωμή των χρεών τους.

Παρατηρητήριο Εργατικών Θεμάτων της

Ανυπόταkτης Πόλης  

Αγίων Αναργύρων Καματερού