Πόση αξία άραγε μπορεί να έχει η
ζωή του εργαζόμενου λαού της πόλης μας και η ποιότητα της ζωής του. Τόση που
δεν του παρέχετε από το κράτος ούτε το στοιχειώδες αγαθό της μετακίνησης, να
μπορεί να πηγαίνει στη δουλειά του, στο σχολείο στο πανεπιστήμιο, στις
καθημερινές του δραστηριότητες. Καθημερινά ζούμε με την αγωνία αν θα
περάσει το λεωφορείο, αν θα καταφέρει φτάσει ασφαλές στην προορισμό του.
Η κατάσταση με τις συγκοινωνίες δεν πάει άλλο !
Καθημερινά χαλάνε αυτοκίνητα στη μέση της διαδρομής, αργούμε εξαιτίας βλαβών συμπτύξεων δρομολογίων, έλλειψης προσωπικού κ.α. Χώρια τους κινδύνους που διατρέχουμε καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας στις χωρίς υποδομή στάσεις - χωρίς φωτισμό, στέγαστρο για την βροχή, χωρίς πεζοδρόμιο για να σταθούμε .
Ίδια είναι η κατάσταση
με την συγκοινωνία στο Καματερό και στους Αγίους Αναργύρους.
Γνωστή η αθλιότητα με τις διαδρομές του 704 του 701 και του Γ10
Καθημερινά
γκρινιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε άλλοτε βάζοντάς τα με τους οδηγούς και άλλοτε
με όλους και με όλα.
Όμως και από την άλλη οι οδηγοί διαμαρτύρονται και αυτοί για
την έλλειψη λεωφορείων και την έλλειψη προσωπικού που τους αναγκάζει να
δουλεύουν διπλοβάρδιες, προκειμένου να βγαίνουν τα δρομολόγια, κινδυνεύοντας
λόγω της εξαντλητικής εργασίας και οι ζωές τους και οι δικές μας.
Αυτό το τόσο σοβαρό
πρόβλημα, έχει άμεση σχέση και με την ασφάλεια των μαθητών και των εργαζόμενων,
ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων που μετακινούνται με τις αστικές
συγκοινωνίες.