Θέλει η διοίκηση του Δήμου να κρυφτεί και η χαρά δεν την
αφήνει!!!!!!!
Αυτό έγινε αμέσως μετά τη
συζήτηση στην ολομέλεια του ελεγκτικού συνεδρίου για το ζήτημα της πληρωμής της
εργαζόμενης κ. Πανάγου, πριν ακόμα βγει
η απόφαση.
Με επιθετική και αυταρχική
συμπεριφορά την υποδέχτηκαν την επόμενη ημέρα, στην εργασία της, ο εντεταλμένος σύμβουλος πρασίνου και περιβάλλοντος και ο διευθυντής,
απαιτώντας να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες απαιτήσεις εργολάβων,
που έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο εντεταλμένος
σύμβουλος αλλά με αναπάντητα ερωτήματα
ως προς το αν τηρούνταν όλες οι νόμιμες διαδικασίες.
«Δεν βάζεις μυαλό εσύ, δεν
μπορείς να συνεργαστείς, αποφάσισε τι θα κάνεις από εδώ και πέρα»
εννοώντας βέβαια, αν θα εγκαταλείψει μόνη της το δικαίωμα της εργασίας.
Σε συνάντηση του Σωματείου με τον
δήμαρχο, αφέθηκε να εννοηθεί πως μετά
την απόφαση της ολομέλειας θα απολυθεί.
Ο Δήμος προσπάθησε όλο αυτό το διάστημα που
παραμένει απλήρωτη (πάνω από ένα χρόνο), να θολώσει τα νερά ότι δήθεν την
υποστηρίζει. Ο γραφειοκρατικός όμως κυκεώνας Δήμου – Υπουργείων - Ελεγκτικού
συνεδρίου και ο πόλεμος χαρτιών με ελλιπείς φακέλους στον ένα ή τον άλλο βαθμό,
αλλά κυρίως η άρνηση του Δήμου να λύσει αυτό το γόρδιο δεσμό, οδήγησαν στη
σημερινή κατάσταση.
Χρησιμοποιώντας νομικίστικα επιχειρήματα ως προς το
ποια ήταν η θέση εργασίας της εργαζόμενης στο Δήμο, αν και με βάση τη σύμβασή
της οριζόταν ότι πέρα από το ΚΕΚ, όπου αρχικά είχε τοποθετηθεί, μπορούσε να
εργαστεί σε οποιοδήποτε αντικείμενο με βάση το πτυχίο Γεωπόνου που κατέχει,
όλοι οι «αρμόδιοι» (Δήμος – αποκεντρωμένη – Υπουργείο – επίτροπος- Ελεγκτικό)
της αρνούνται το δικαίωμα στην εργασία.
Παράλληλα η μη πληρωμή της πέρα από την ασφυκτική
οικονομική κατάσταση που προκαλεί στην οικογένειά της, λειτούργησε ως
επιχείρημα από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού για να ισχυριστεί αναρμοδιότητα,
ενώ αν ο Δήμος ως όφειλε προχωρούσε στην κανονική πληρωμή της, αυτό το
επιχείρημα δεν θα υπήρχε…
Όλη η γραφειοκρατία που προηγήθηκε προκειμένου να τοποθετηθεί σε θέση εργασίας
η εργαζόμενη έχει διαρκέσει 3 χρόνια, με οικονομική και ψυχική καταρράκωσή της
και ενώ συνεχίζει να προσφέρει
ανελλιπώς τις υπηρεσίες της στο δήμο εδώ και 1 χρόνο και πλέον.
Άραγε είναι μοναδική η περίπτωση της εν λόγω
εργαζόμενης ή είναι μία γενικότερη
στάση των νέων κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους απέναντι
(αποκεντρωμένη-επίτροπος – ελεγκτικό συνέδριο κ.α.) στο δικαίωμα στην εργασία;